Gedichten
Ballade voor Utrecht
Met zinnen wil ik beminnen
Trouw en teder ligt u aan mijn mond
Waar moet ik beginnen mijn liefde te bezingen
Buiten zinnen bij zinnen, strelende zin zoals ik u bemin.
Oh Utrecht
Met zinnen wil ik u beminnen
Uw water, van Vecht tot Kromme Rijn
Stromend leven, eeuwig Domstad-zijn
Klank noch kleur in mijn zang
Kan tot uiting brengen hoe ik steeds verlang!
Oh Utrecht
Singel slingert langs stadse straten en smalle stegen
Wittevrouwen, omhuld met mistig schoon
Oud Kerkhof, Korte Nieuwstraat-lang belegen
Uw Oudwijk straalt, met Reiger, Nachtegaal
Binnen Buiten Witte-Vrouwen zal ik altijd van u blijven houden.
Oh Utrecht
De parken binnen de perken en koninklijk royaal
Van Juliana tot Maxima zingt de nachtegaal
De Vogelbuurt, oud industrieel en sfeervol schoon
Het groen plantsoen van Overvecht
Gij schone vrouwe of Metropool
Oh Utrecht
Uw lanen van land, loom, luchtig licht
Langs het kanaal Zuilen Oud, ver Amsterdam
Elegant charmant, altijd jong gebleven
Zo jong van oudheid zoals ik aanschouw
Mag ik zeggen ….. jou?
Van Lunet tot Leidse Rijn hier zal u zijn
En zo maak ik u steeds meer de mijn…
Oh Domstad
Ik draaf droevig blijde wijde zinnen
Ik droom u wakker en in slaap
Kom bij zinnen, met beminnen
Uw kleur, vormen zacht en rond
Oh Utrecht ik kus u teder en terstond.
Februari 2016
Sprankelende sprieten
Sprankelende sprieten spruiten en buitelen
Ze pronken trots en vanzelfsprekend
Ondoorgrondelijk mooi en verrast.
De klokjes klinken schoon en zacht,
Zacht en schoon.
Sprankelende sprieten. Dansen.
Stralen hun ronde kleuren-vorm
Zeggen ‘hoi’ voor wie het zien wil
Zeggen ‘hoi’ voor wie het horen wil
Ze knallen omhoog in stilte.
Sprankelende sprieten
Luiden de klok van het voorjaar
Vertellen hun eigen verhaal.
Sprankelende sprieten
dansen en-masse
deze voorstelling in het gras.
In stilte.
Februari 2019
Ogen die verlangen
Ogen die kijken
In een andere wereld
Zonder plaats of tijd
En zwevend zonder zwaartekracht.
Ogen die staren en vragen
Niet wetend wie of wat
Zonder richting of rede
Maar niet verloren en met kracht.
Ogen die verlangen
Naar essentie en grond
Vertrouwend in de tijd
De rust en eeuwigheid.
September 2010
Jaren heen en weer
93 jaar leven en bewegen op deze planeet
als vrouw, (over) grootmoeder, kind, moeder ... als mens.
een tijd die wordt uitgewist
de jaren spoelen langzaam verder uit het hoofd
als een zee die happen zand wegspoelt, verplaatst.
Nu uit het hoofd, voortlevend in tijd
getekend in de harten van zovelen
keurig met grote precisie bewaard
als de winter voorraad van een eekhoorn.
Haar lichaam wil nog wat verder
dat is zo bepaald geloof ik
en de tijd ademt traag
beweegt zich door ’t verleden.
in Utrecht, Nieuw-Guinea of Doorwerth misschien
dan loom verder, de Kievitstraat in...
Een sepia kleurige boot vaart van Java
naar een eiland op Nieuw-Guinea
Versneld maar met liefde nu
spaart ze haar schaarse eten voor de kinderen.
Na ’t zorgen vervagen haar zorgen
Vol geloof en goede hoop
reizen door een tijd over zeeën van vertwijfeling en kracht.
Papoea’s onder bestuur van wit papier
inmiddels van sepia bruin zwart geworden.
Het beste kunnen op de proef.
Na de fase van ontreddering,
nu weer teruggaan naar de bron
om nog even kind te mogen zijn.
December 2008
Innerlijk gelukkig
Moge ik innerlijk gelukkig zijn
Moge ik innerlijk gelukkig en blij zijn
Moge ik innerlijk gelukkig zijn.
Moge ik veilig en geborgen zijn
Moge ik mij veilig en geborgen voelen
Moge ik veilig zijn.
Moge ik intens gelukkig en echt zijn
Moge ik immens gelukkig en echt zijn
Moge ik intens gelukkig zijn.
Moge ik gezond van lijf en leden zijn
Moge ik gezond van ziel en geest zijn
Moge ik gezond zijn.
Moge ik groeien in heel mijn wezen
Moge ik groeien op mijn pad
Moge ik groeien in mijn cirkel
..... groeien op mijn weg.
Januari 2011
Dansende golven
Vertrouwen vangt me op
Zacht, teder haast
Jouw handen veren op
Mijn wezen
Bewogen beweging.
Onbevangen – Spanning
Spanning – Onbevangen.
De reis is begonnen
Een weg tot de kern.
Speels en hard
Veer ik mee
Vooruit en terug
Voer je me mee.
Speelse kracht
Dansend hart
Draaien samen
Gelijk rond.
Voor en achter
Ferme deining
Gesloten open cirkel.
Samen rond.
Ik geef me over
Aan de klankkleur
Van deze avond
Langste dag
Dit moment.
TIJDLOOS
Voor even
Samen geven
Samen vallen.
Over en weer
Vallen in het midden
Rond het vuur
PUUR.
Ik draai je rond
Veer je op
En laat je toe;
Speels en hard
Zacht en sterk
Licht en donker
Lemniscaat.
Deze dansende golven
Lichten op
Golven mee en
Voeren terug
Naar de bron.
De weg
Onbekend en vertrouwd.
Ik spring over het vuur van deze zonnewende.
Juni 2019
Beatrixpark Utrecht Lunetten
Kleuren van geluk
Omhuld en verhuld
Licht de natuur.
Deken van mist.
Bomen
… beschrijven
licht.
Soepel, fluweelzachte tonen
Kleuren van geluk.
Januari 2017
Bespiegelingen
Zoeken
Waar ben je naar op zoek
werd mij net gevraagd
toen werd ik pas goed uitgedaagd!
Ik zoek niet meer en sta stil
van binnen één en al beweging
de tegenstelling voorbij
Cirkels draaien zonder eind
nog zo’n ronde cirkel cirkelt door
O ... wat is dat fijn!
Soms teder, zacht of doodgewoon
... soms.
Waar ben je naar op zoek?
prevel ik van binnen
de echo klinkt maar door.
Zoeken zonder te vinden
cirkels draaien zonder eind.
NEE denk ik bewust
RUST
November 2005
Komen en Gaan
Van de koeien in de wei
Hier sta ik dan, te staan
grazig laat ik de wereld
aan mij voorbij gaan.
Gevlekt, zwart-wittige staart
deze wereld heel bedaard;
de vliegen altijd nabij
ja, deze plek hoort bij mij.
De zon, ’t gras, de sterren en de maan;
een vanzelfsprekend komen en gaan.
Zo trekt de wereld aan mij voorbij
en kauwen wij zij aan zij.
===
Nog steeds sta ik hier te staan
en kijk ik jou af en toe grazig aan.
Grasje, blaadje, boompje dichtbij
zo kauw ik deze lekkernij.
En zo staan wij hier te staan
naast elkaar onder de maan
nee, we hoeven niet te gaan
we hoeven niet te gaan.
Augustus 2020
Florence, la Basilica di Santa Maria Novella
Stad lacht me toe
Het regent buiten kansjes
Is gewoon buiten gewoon
De stad lacht me toe
Je weet wel
Zo’n lach van oor tot oor
Een ronde tijdsgeest
Kent begin noch eind
Het kloppend hart van de wereld
Deze wereld met zijn twee
Alleen wij twee, dus iedereen
In de cirkel op pad
Samen Alleen
Eén
Het kloppend hart … rond.
Mei 2015
Zijn
Zijn waar ik ben
… in beweging.
Zijn in mijn dans, dit moment.
Voelen hoe ik ben
voelen waar ik sta,
open en gewaar…
ZIJN.
Bewogen beweging, stil & zacht.
Thuiskomen, wordt thuis zijn.
De tijd gaat voort
ademt traag haar eigen gang.
Wakker en gewaar
voel ik haar,
dichtbij.
Aanraken van jou, mijn eigen ik.
Aanraken van onze moeder
… aarde.
Voelend dit groots, lief mensenkind
met mijn lieve zelf
voor even een beetje in de ander.
Dan weer samen alleen.
In de wereld.
Voelen in deze wereld,
nu
hier
… zijn.
Januari 2017
Illustratie: Annette v/d Toorn
Ruimte nemen
I
Wachten in deze rij
voor groot artiest
voetje voor voetje schuifelt zij,
zij aan zij, steeds weer verder.
Halve projecten liggen te wachten
als schepen dobberend in de haven
wachtend op de grote vaart;
toeristen slenteren, toveren kiekjes
... daarna weer verder.
II
Als een gek, alles willen doen
mijn gedachten schieten voort
als ware het botsautootjes
op zinderende zomer kermis
zaterdagavond.
In dit hoofd flitsen botsautootjes verder
zoef zoef, zoem zoem en gillende meiden
echoes echoën verder over de keien
tot ze verstommen in deze stad
in zachte zomerzoete zaterdagnacht.
III
Geen tijd deze ruimte te nemen
haar pracht van beklemmende omvang
als tropisch woud aan mijn voeten
de gevaren nog te groot.
Het stoplicht wordt wel groen
ik adem in en uit ... en weer
vlagen van nervositeit,
worden vleugen van rust
de spanning uit mijn lijf.
IV
Wachten op wat komen gaat
nieuwe bloemen uit de knop
herhaling van oeroud bestaan.
Nu zo fris.
December 2005
Komen en gaan
Van de koeien in de wei
Hier sta ik dan, te staan
grazig laat ik de wereld
aan mij voorbij gaan.
Gevlekt, zwart-wittige staart
deze wereld heel bedaard;
de vliegen altijd nabij
ja, deze plek hoort bij mij.
De zon, ’t gras, de sterren en de maan;
een vanzelfsprekend komen en gaan.
Zo trekt de wereld aan mij voorbij
en kauwen wij zij aan zij.
===
Nog steeds sta ik hier te staan
en kijk ik jou af en toe grazig aan.
Grasje, blaadje, boompje dichtbij
zo kauw ik deze lekkernij.
En zo staan wij hier te staan
naast elkaar onder de maan
nee, we hoeven niet te gaan
we hoeven niet te gaan.
Juni 2019
NU in mij
Kabbelend het zwembad voor
Babbelend kinderen in mijn oor
Lente vogels kletsen maar door…
Bibberend en rillend
Trillen blaadjes in koor.
Lentegroen steeds warmer licht
Bruine deur, kale muur zonder zicht
In de verte brommend een mopperende auto gauw
Een wolk gooit verstrooid zijn wit tapijt over blauw.
Oneindig loom licht lente zijn
Vogel zweeft lange luchtige lijn
Krachtig NU steeds dichtbij
Dit al waarnemend in mei.
Mei 2016
Warm warmer warmst
De dagen smelten de warmte in
De thermometer kruipt historische grens voorbij
Onze aarde kent snelste temperatuurstijging ooit
De poolcirkel brandt boos en trekt een rode lijn.
Weerstation Gilze-Rijen noteert 40,7 graden
De nacht daarop zie ik badend en wakend laat
28° als de klok tweeën slaat.
Hitte-records sneuvelen bij bossen
En in betondorp zijn het gratis bonus-graden die ons verlossen.
Hete hitte meten is nieuw mondiaal kampioenschap
De stijging is niet regionaal maar globaal, zo zegt recente wetenschap
Sensationele krantenkoppen als warme broodjes
En de varkens leggen hun loodjes.
Ja, onze zon gaat uit haar dak,
Het echte verschralen en verschrompelen is begonnen!
Vandaag begint verdere uitputting
Van onze moeder van het leven
Greta Thunberg sprak tot de VN:
Ons huis staat in brand;
wanneer gaan we blussen?
Hoeveel huizen moeten in de as zakken
Voordat we deze handschoen oppakken?
Wil je de aarde graag leefbaar
Of vind je het stilletjes aan wel klaar?
Juli 2019
Zinderende zomerstad
Landskampioenschap Feyenoord 2017
In een zinderend kolkende Kuip, zien we 't gebeuren
Daverend succes. 18 jaar gewacht, gesmacht ... gekregen.
Een golvende trilling ver buiten de stadsgrenzen
Drie goals: de aanvoerder leidt oprecht. Echt. Eigen.
Rotjeknor kampioen, de daden zijn woorden geworden.
14 mei 1940 wordt door vernietiging, geschiedenis geschreven
14 mei 2017 wordt door samenspel de kracht bewezen.
De kracht van het spel, de kracht van samen zijn, voelen en aanraken.
Bewogen bewezen. Ja, Kuyt kent de Kuip; als geen ander.
Maar kennen ze voetbal? Nee; het voetbal kent hen en betovert de bal.
Betovert de mensen. Feyenoord. In hun hart.
Het voetbal betovert de Kuip, betovert Rotterdam;
beweegt en beroert het land en daarbuiten.
DE BAL IS ROND
Mei 2017
Stad van Donker en van Licht
Van hoog, stad van laag
Plaats van stand en het volk
Van arbeid duurbetaald.
Stad van water en recht land
Van grachten oud en nieuw
Plek van Singels, stadse sloten
Zuylen aan de Vecht.
Stad van stand en groot statuur
Van recht, rijk en krom
Forten wallen en natuur
Van Rhijnauwen en de Dom.
Heersende romeinen en de kerk
Van de mijnen en de jouwen
Stad van u en aan het werk
Plek van klokken aan gebouwen.
Stad van u en van mij
Van U-OV en FC
Stad van bot, boos en bang
Van regenten NSB.
Stad van lief en sociaal
Ecologisch en lokaal
Van socialisten feministen
… Idealisten populisten.
Stad van Kunst en Kultuur
Met een kleine en een grote (K)
Heel goedkoop en peperduur.
Stad van lief en van leed
… En de tijd die door je vingers gleed
Stad van donker en van licht
Van niks en geen gezicht
Plaats van hoeren en van boeren
Metropool, niet weten hoe
Stad van bitter grote armoe.
Stad van zon en de maan
Van slimme Dom die besloot
Zonder schip verder te gaan;
Stad van voor – en na de storm
Van de ronde en de rechte vorm.
Stad van Nieuw, geschiedenis oh zo Oud
Fort Blauwkapel, Amelisweerd heel vertrouwd
Stad van groot, groter grootst
Centrum bouwput die zich ontvouwt.
Stad van groene mobiliteit
Van fietsen en links beleid
En klimaatneutraal het ideaal.
Deze stad groots en functioneel
Maakt het een oneindig bewegend geheel!
Januari 2018
Illustratie: Annette v/d Toorn
Dit kruispunt
Op dit kruispunt beginnen veel wegen
de weg van de minste weerstand
het pad van geluk, zonder veel gevaar
of toch de weg van het grote gebaar.
De wegen vanaf hier, nog steeds
doordrongen van oeroud bestaan
liggen zij aan zij
God weet waarheen.
Dromen zijn er om te koesteren
en ook waar: waard om te verzorgen...
Ik moet nu weer wat slapen
om wakker te worden in mijn droom.
Welke weg moet ik nemen:
door de zee in mijn hoofd,
de laan van de ander of
die van ‘t verzet tegen verandering.
Geworteld in deze wereld neem ik
het pad door mijn hart.
Juni 2005
Mijn niemandsland
Zoveel woorden niet gesproken
Zoveel dingen niet gedaan
Al die wegen niet bewandeld
Onze paden niet begaan.
Hier sta ik dan
Met mijn liefde in de ene en
Mijn dromen in de andere hand.
Dit is mijn niemandsland.
Deze tijd van naar binnen trekken
Staar ik naar een blinde muur
Luister naar de golven
Van mijn eigen natuur.
Stil verdoofd
Door donkere deken
Van niet weten
Donkere deken van verdriet
Hier sta ik dan
Met mijn verleden in de ene
En mijn toekomst in de andere hand.
Dit is mijn niemandsland.
Hier sta ik dan
Mijn heden gesloten
Als een zee-egel
Op de bodem
Van de oceaan.
Met donkere wolken
Onder een koude douche.
En de wind trekt aan.
Juni 2020
Slakken
Slaapdronken slakken over mijn matras
Sporen van slakkenslijm over de was
Slakken in schoenen, tent en Camping Gaz
Slakken slurpen klavertjes en gras!
Kruipende kronkelende schepsels op vork, mes en lepel
Ja, koddig die priemende oogjes met voelsprieten vooruit
Parmantig rustig ritme; charmant en haast elegant.
Slakken sluipen dit leven in.
Slaapdronken slakken over mijn matras
Sporen van slakkenslijm over de was
Slakken in schoenen, tent en Camping Gaz
Slakkend slaak ik een zucht in deze nachtmerrie bij dag.
David Verwer
Frankrijk, Juli 2017
Augustus 2020
Slaap
De slaap zal zo wel komen
spreek ik mezelf bemoedigend toe!
Was het te weinig voor vandaag,
of juist teveel, zo je wil.
Misschien nog iets vergeten...
Maar heeft het dan haast
is er werkelijk spoed dit keer
kan ’t niet wachten tot morgen...?
Of later, of later…later nog.
Is de slaap tijdelijk, of juist tijdloos
ongebonden aan de regels van dit leven?
De slaap zal zo wel komen
bedacht ik me laatst,
alweer nachten terug!
Welk ritme zal ik zoeken
nu de slaap mij over lijkt te slaan.
Straks zal het weer anders zijn
nu nog hetzelfde, zittend in de nacht.
Ik leg mij nu te rusten op de gedachte
dat de slaap zo wel komen zal.
November 2007